Şerif kızı Diana White..

Aralık 13, 2024

Tarih, 18.06.1999 New York / Brooklyn

Şehirde Bahar esintisi vardı, haziran ayında olmasına rağmen sanki Tanrı bir güzellik yapmıştı... Elena hamileliğinde dokuzuncu ayına girmiş, Edward iyice heyecanlanıyordu, bir kızı olacaktı.. White ailesi soylu bir aileden olmasa da orta bir aile idi, Edward'ın Büyük büyük babası Ethan White, torunları için yıllarca çalışmış, onlara güzel bir gelecek vadetmek için bir arsa almıştı, Washington'da White Creek kasabasında olan bu arsa yıllar sonra değerlenip Edward'ın babasına ondan da Edward'a kalmıştı, Edward disiplinli ve iyi bir aile babasıydı, yıllarca çocuk yapmak için eşi Elena ile denemeler yapılmış, lakin hiç bir sonuç alınamamıştı.. Edward bir gece Meryem anaya dua etti;

"Ey Bakire Meryem, Sen ki Tanrı’nın lütfuyla kutsandın ve İsa Mesih’in annesi oldun, Senin annelik sevginle, çocuk sahibi olmayı arzulayan bizlere yardım et. Senin saf kalbinle, Tanrının önünde bizim için dua et. Tanrı’nın isteğine uygun olarak bize bu kutsal hediyeyi nasip etmesini dile. Oğlun İsa Mesih aracılığıyla, Bizi kutsayıp umudumuzu yeşertmesini sağla. Amen."

Çok geçmeden Edward'a güzel haber gelmişti, Elena sevinçli bir şekilde gözleri dolu "Edward baba oluyorsun!" Edward ne diyeceğini bilemedi, oysaki Şerif departmanına yeni atanmıştı, o daha çok gençti.. Lakin o kadar çok sevinmişti ki, Tanrı dualarını duymuş, ona bu güzel hediyeyi vermişti.

Edward ertesi gün departmandaki herkese sevinçli bir şekilde baba olacağını söylemişti, departmandaki herkes onu sevgiyle karşılıyor, tebrikler ediyordu.

Lakin, o dönemlerde artan hırsızlık vakaları yüzünden Departman yoğun bir koşuşturmaca içerisindeydi,

Edward yeni ortağı Tony ile birlikte kasabada bir çiftçinin traktörünün çalındığı vakasına atanmıştı, bu dava onun ilk davasıydı.. Fakat bilmediği şey, kasabadaki çiftçiler kaba, bazen pislik insanlardı,

Açıkcası Edward biraz toy birisiydi. Fakat ortağı Tony uzun yıllardır görev almış birisiydi, ve neyin kimin ne olduğunu çok iyi biliyordu.

Dava beklenenden uzun sürdü, bir ayda çözülecek dava sekiz ay boyunca ya ertelenmiş, yada çıkmaza girmişti, bu süre zarfında Edward kendini iyice geliştirmişti, yaklaşık on kişinin hayatını kurtarmış, ve bir rehine bölgesinde görev almıştı, dokuzuncu aya yavaş yavaş gelinirken Elena huysuzlanmaya başlıyordu, hamilelikten dolayıdır diyerek Edward her şeyi içine atıyor, sabırsızlıkla kızını bekliyordu, taki o gün geldi çattı, havada bahar esintisi vardı, dışarıda çocuklar koşuşturuyor, aileler yürüyüşlere çıkıyordu.. Edward yerel bir marketten ekmek almaya gitmişti, o sırada suyu gelen Elena ne yapacağını bilemedi, şanslıydı ki Edward kapının önündeydi fakat kapıyı çalmasına rağmen açan olmayınca Departmanda öğrendiklerini uygulayarak tahta kapıyı kırarak içeri girdi, telaşlı bir şekilde Elena'nın koluna girerek araca hızlı adımlarla götürdü......

Bir kız doğmuştu, Sarı saçları, mavi gözleri vardı.. Yüzünde çilleri gamzesi vardı, tıpkı annesine benziyor dedi Edward gülerek, tıpkı annesi...

Aylarca isim düşünen çift kızlarına en garip ismi bulmuşlardı Diana! ama bu isim öyle güzel yakışmıştı ki kıza,, evet evet, o kız Tanrının hediyesiydi..

Edward kızı Diana ile o kadar çok eğleniyordu ki, geceleri uyuyamasa bile bunu hiç dert etmiyordu, sanki o kızda öyle bir şey vardı ki, babalık olmanın verdiği güzellikten mi dersin, kızının tatlılığından mı.. Kızı için her şeyi göze almaya hazırdı.

Diana ilk okula başladığı dönemlerde bir inek gibiydi, çok fazla ders çalışıyor çok fazla kitap okuyordu, Ailesinin yetiştirme tarzından mıdır bilinmez ama, Diana telefon ve benzeri aletlerle oynamaktansa babası ile oynamayı daha çok seviyordu, Telefon verilince ağlıyor babası yanına gelince gülüyordu,

Zaman su gibi aktı geçtii,,, Diana orta okul dönemine artık başlamıştı, fakat oturduğu bölge ortaokul ve liseye uzak olduğu için Diana her gün saatlerce yol katlediyordu, fakat yine de yılmıyordu, deli hırsı mıdır nedir? Lise çağlarında Diana ergenlik dönemini zorlu geçiren gençlerden birisiydi, asi tavırları olmasa da teknolojiye karşı ilgisi artmıştı, ve daha agresif birisiydi, ders notlarında düşüşler başlamıştı, Elena bu durumu her ne kadar kötü karşılayıp Diana'nın üzerine gelse de Edward Diana'nın odasına girer, annesinden gizli ona sevgi ve şefkat gösterir beraber ders çalışırlardı, ergenlikten çıkmasındaki en iyi etkenlerden birisi de babasıydı zaten, Diana babasını çok seviyordu, öyle ki Şerif olmayı bile düşünüyordu...

Diana Üniversite yıllarına başlamış, Edward iyice yaşlanmış gibiydi, eskisi kadar atletik değildi, hatırlıyor musunuz? Bir dava vardı bir çiftçinin traktörü çalınmıştı, Edward vicdanına yenik düşerek sivil bir durumda Çiftçinin yanına gitti, ona nazik bir dilde davanın zaman aşımına uğradığını ve tekrardan isterse dava açabileceğini söyledi, fakat Çiftçi bu sözler karşısında sinir krizine girmişti, "Beni burada bekle!" dedi çiftçi, akabinde evinden getirdiği av tüfeği ile Edward'ı bacağından vurdu, tanrıya şükürler olsun ki yakınlarda devriye atan Şerifler vardı, silah sesini duyan şerifler olay yerine geldiklerinde Edward'ı kanlar içinde buldular, bölgeyi kontrol altına alıp yaşam çemberi oluşturdular, Edward'a ilk müdahale yapılırken ekipler zanlıyı tutuklamıştı, Edward hastaneye kaldırıldığında Elena şoka girmişti, apar topar Diana ile birlikte hastaneye gitmişlerdi..

Fakat Edward yoğun müdahaleye rağmen bacaklarında hissizleşme oluşmuştu, diz kapağına aldığı saçma mermisi diz kapağını tamamen parçalamış, bacak bile zor kurtarılmıştı.. Diana bu olay karşısında güçlü durmayı deniyordu fakat, ne kadar güçlü durabilirdi? yapması gereken neydi?

Kafayı yemek üzereydi...

Aradan bir yıl geçti, Diana artık Üniversiteyi bitirmişti, babası iyileşmiş fakat hala bacaklarını kullanamıyordu, Elena eşine çok iyi bakıyordu, bir gün Edward Diana'yı yanına çağırdı, bir baba kız konuşması için, "Kızım, biliyorsun artık ben bir işe yaramazın tekiyim, lakin sana güveniyorum.. Beni dert etme anneni dert etme biz böyle iyiyiz, ama senin hayallerinden vazgeçtiğini gördükçe ben daha da kötüleşiyorum, lütfen güzelim.. Hayallerinin peşinden koş." Demişti babası. Üstüne en sevdiği arabası kırmızı RT3000'ni hediye etmişti kızına.

Diana bu sözler karşısında kendini toparlayabilmişti, internet sitelerinde gezerken bir gece Los Santos Şerif Departmanı akademi başvurularının açıldığını görmüştü,

biran gözleri faltaşı gibi açıldı.. Eli ayağına dolandı çünkü Şerif olmak onun çocukluğundan bellidir en büyük hayaliydi, zaten en büyük idolü Edward olan Diana, Şerif olduğu zaman insanlara yardım edebilecek ve onları güvende hissettirmek için elinden geleni yapacaktı, Diana'nın departmandan beklediği tek şey güzel bir iş imkanı hiyerarşi idi, fakat kariyer hedefi olarak bakılacak olunursa Diana güzel yerlere gelmek istiyordu, Teğmen (Lieutenant) olmak istiyordu. Ve bu yolda ne kadar engel olsa da engelleri teker teker yıkıp başarı elde etmek istiyordu. Diana hırslı bir kızdı, zaten insanlara olan sevgisi sayesinde bu kadar hırslıydı. İnsanlara yardım etmek, onları korumak istiyordu, babası gibi olmak istiyordu, bu inancı zaten onu bu kadar başarılı kılıyordu. Lakin Diana'nın en büyük kusuru çok fazla heyecanlı olmasıydı, akademi sürecinde çuvallamaktan o kadar korkuyordu ki, fakat korkunun bir faydası olmayacağını babası ona çok iyi öğretmişti, umalım da Diana akademi sürecini geçer ve güzel bir kariyere sahip olur....

Akademi

Diana, ilk akademi süreçlerini tamamlamış ve tam üç gün geçmişti, ilk günlerde her ne kadar yabancı kalsa da diğer öğrenciler ile kaynaşmıştı.
Diana onlara nazaranla biraz daha pasif birisiydi, olayları daha çok kafadan hesaplıyor, atılgan olmak yerine pasif kalmayı tercih ediyordu göze batmamak için.
En son pasif kalmamak istediğinde laf yemişti, iyice hevesi kırılmıştı..
Fakat Miguel J. Gálvez (Academy Instructor)'in Diana'ya olan inancı Diana'yı gururlandırmış daha çok hırslanmıştı, Diana Akademi boyunca öğrendiklerini not ediyor hatıra kalması için resimler çiziyordu.

Miguel J. Gálvez Diana ile ilgilenmesi için Reginald Davidson'u görevlendirmişti, Reg Diana'ya moral desteği veriyor, hatta beraber spor yapıyorlardı.
Diana Spor yapmayı çok seven birisiydi, öyle ki on altı yaşından bu zamana kadar aralıksız spor yapan birisiydi.. Reginald'ın kaslı yapısı Diana'nın ilgisini çekmiş,
daha çok spor yapası geliyordu. Diana her ne kadar kaba birisi gibi gözükse de içten çok sevecen tatlı bir kızdı, tek bir beğenilmeyen özelliği var dı ki erkeklere olan tutumu.
Asexuel birisiydi Diana, ilişki kurmanın onu işlerinden mahrum edeceğini düşünüyordu...
Diana Sporunu bitirdikten sonra akademi lojmanlarının önünde biraz oturdu, resim çizmeye tekrar başladı.. Resim yeteneklerini daha çok geliştirmek istiyordu, Robot resimleri daha iyi çizebilmek için.

Reginald'ın resmini çizmişti., oda çok beğenmişti.. Konumuza dönücek olursak, her ne kadar hevesi kırılsa da babasına söz vermişti

Diana, umalım da Sözünü tutabilir....

BAZI ŞEYLER DEĞİŞİR..

Diana, akademi sürecinde yaşadığı bir durumdan dolayı akademiden ayrılmak zorunda kalmıştı, lakin bu süreçte her hangi bir olumsuzlukla karşılaşmamış aksine, kendi için daha çok vakit ayırmaya başlamıştı. Bu dönemde Diana Resim çizmeye olan yeteneğini kullanarak güzel miktarlarda paralar kazanmıştı. Biriktirdiği paralar ile kendisine uygun bir fiyattan bir dükkan almıştı, The Garden Café.

Günlerce iç dekoru için uykusuz kalmasına rağmen, asla pes etmemişti... Borçlar aldı ve borçlar ödedi, her şeye rağmen Diana artık makine gibi çalışıyordu, bir yandan grafik tasarım, iç mimarlık, ressamlık ve işletme yönetimi gibi çoğu sektörde iş yapıyordu, paradan dolayı değildi belki ama, içindeki yanan yangını bir nebze olsun düşürüyordu işlerle ilgilenmek, sonuçta hayatı boyunca uğraştığı bir şeyi bırakmıştı, arkasına bile bakmadan...

Bir gün akşam saatlerinde Diana bir adamın resmini çizip Social hesabından paylaştı, adı David Clark'dı.. Resmini çok beğenen bu adam, devamlı Diana'nın yanına geliyor, ona destek oluyordu, Diana'da bu durumu çok sıcak karşılıyor ve David'e değer veriyordu, bir gece yarısında iki adet polis memuru kafeye gelmişti, bunlar Diana ile şaka ile karışık dalgalar geçmişti, o zamanlarda ev almayı gereksiz gören Diana'ya evsiz diyorlardı... Diana bu lafları kendine yediremeyip işine daha çok konsantre olmaya başladı, makine gibi çalışıyordu, Kafeyi açıyor, hem bar ile ilgileniyor, hem de gelen müşterilerin resimlerini çizip paralar kazanıyordu.. Bazı şirketlere Grafik tasarım işi yapıyor, bazı insanlara yüksek paralar karşılığında iç mimarlık yapıyordu.

Geçtiğimiz günlerde Diana kendi evini artık satın almıştı, ve David'in yardımları ile hayalindeki aracı da almıştı, bu süreçte Diana bir kez intihar etmeyi denemiş, fakat başarısız olmuştu. Her şeye rağmen David her zaman Diana'nın yanında durmuş, onun en ufak üzüntüsünde uzun uzun mesajlar atıp Diana'yı sakinleştiriyordu, Diana durumu anlamaya başladı, o David'den hoşlanıyordu..

Hayatı boyunca bir erkekle birlikte olmayan bir bakire kadın, şeytan tüyü olan bir adama kaptırmıştı resmen kendini... Diana David'e deliler gibi aşık olmuştu, ama öyle sebepler vardı ki, ne Diana nede David birbirlerine olan aşkını itiraf edemiyordu, Diana artık bu durumdan sıkılmaya başlayıp David'i sahile götürdü, arkada sakin bir şarkı ile konuşmaya başladılar, David artık kendini tutamayıp Diana'dan hoşlandığını, ona aşık olduğunu itiraf etti, bu itiraf üzerine Diana'da David'e olan ilgisini, aşkını itiraf etti..

Artık her şey güzelleşmeye başlamıştı, Diana sanki eskisi gibi soğuk bir kadın değil, cana yakın daha sevecen birisi oluvermişti. Diana'nın aklındaki akademi, polislik, şeriflik, veya bam başka işler tamamen çıkmış tüm odağı David olmuştu, onunla iyi bir hayat yaşamak istiyordu, tabii yine bir sorun çıkmazsa

Aralık 25, 2024 tarihinde Constantine tarafından düzenlendi