.png.8b1f6cf659cd0781a5bf0a3cab37c9ca.png)
-
Konuyu Görüntüleyenler 0 kullanıcı
- Sayfayı görüntüleyen kayıtlı kullanıcı bulunmuyor.
Duyurular
-
En Çok Katkı Verenler
-
fieL
1854 -
Izanagi
1502 -
Klawerus
1332 -
Boreki
1322 -
Juvastheboss
1254
-
-
Konular
-
-
-
İletiler
-
Yazan: Hidden · gönderildi
IC Hapis hane sistemi, hapishane memurları, gerçekci hapis süreleri. Mesela dakika değilde 1 gün 2 gün veya daha da gerçekciliğe uygun olarak 4 5 gün hapis cezaları verilebilir. Oyunda olmasak bile o süre işleyebilir, hapishanede roller çıkar. Kısacası hapishanelere değer verilmesi gerekiyor. -
Yazan: 𝓕𝓾𝓻𝓲𝓷𝓪 · gönderildi
Merhaba sevgili günlük, Bugün yine sana anlatacaklarım var. Sessizliğinle bana yoldaşlık etmeni, içimdeki ağırlığı kelimelerle biraz hafifletmeni istiyorum. Sabah, gözlerimi huzurlu bir sessizlikle açtım. Güneş perde aralığından usulca süzülüyordu. Güzel bir duş aldım; sanki o ılık su, üzerimdeki yorgunluğun izlerini bir süreliğine silip götürdü. Sessiz bir sokakta, köşedeki fırından taze kruvasan aldım. Yanında iyi demlenmiş bir espresso… Kahvaltım, bana Milano’yu anımsattı—memleketi, köklerimi. Şehir biraz tenhaydı. Sahile indim, rüzgâr yüzümü okşarken birkaç yudum bira içtim. Bugün kendime küçük bir iyilik yapmak istemiştim. Gün, dingin ilerliyordu. Ama o huzur çok uzun sürmedi. Hastaneye mesaiye döndüğümde, ekip arkadaşlarımla kahve eşliğinde sohbet ediyorduk. Telsizden gelen o anonsla bütün hava değişti. “Kod 0 – acil destek… Beş polis memuru GSW… Çoklu yaralı geliyor…” Cümle bitmeden, herkes harekete geçti. Koşuşturmaca, hazırlık, ameliyathane… Kapıdan içeri giren sedyelerin üzeri kanla kaplıydı. Yerlere damlayan kanlar, gecenin hikâyesini çoktan yazmıştı bile. Geçen gece elimde kaybettiğim can aklıma geldi—o çaresizlik, o boşluk… Bu kez kaybetmemeye yemin ettim. Dört polis memurunu ameliyata aldım. Saatlerce süren mücadele… Ellerim titremedi bu sefer. Kendimi kontrol ettim. Her dikişte, her müdahalede içimden bir parça daha verdim. Ama değdi. Hepsi yaşadı. O ameliyathaneden çıktığımda, ilk defa gerçek anlamda başarmış gibi hissettim. Kendimle gurur duydum. Gözlerim doldu ama akmadı—çünkü artık içime akıtmaya alıştım. Derin bir nefes alıp üzerimi değiştirirken, yeni bir telaş yükseldi. Meğer getirilen suçlulardan biri kaçmış. O sırada acilin içinde Çavuş McClein’le karşı karşıya geldik. Gerilim yüksekti. Kelimelerimizi seçemedik. Sadece bağırdık. Ama bir sınır vardı, onu geçmedik. Sonra sustuk. Birbirimizin gözlerinde gördük yorgunluğu, öfkeyi, sorumluluğu… Ve bir şey söylemeden yürüyüp gittik. O an fark ettim… Ameliyatlar kadar, insan ilişkileri de hassas. Doğru yerden tutmazsan, dağılır. İnsan kalmak, en çok da en kırılgan anlarda anlam buluyor. — Bu sayfa da burada bitti. Bugün, kendimle barışık bir uyku hak ediyorum. Gözlerimi kapatmadan önce tek bir cümle bırakmak istiyorum buraya: “Yaraları saran ellerin de bazen sarılmaya ihtiyacı vardır.” Defteri kapatıyorum. Bu gece böyle kalsın.. -
Yazan: Oğru · gönderildi
Gün içerisinde sayılamayacak kadar buna benzer olaylar yaşıyoruz, hiçbirinde bir yaptırım olduğunu görmedim yanlışınız var o konuda -
Yazan: Hidden · gönderildi
Evin fiyatı kısa süreliğine 200.000$ düşmüştür, güncel. -
Yazan: Oğru · gönderildi
haklısınız, o sırada başka bir işle daha uğraşıyordum öyle çarpınca role dönemedim kusura bakmayın
-
Önerilen İletiler
Görüşmeye katıl
Şimdi yayınlayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Bir hesabınız varsa, şimdi oturum açın.