TARİHÇE

Demokratik Parti 1828 yılında kuruldu. 1860'lı yıllarda İç Savaş sırasında ikiye ayrıldı. Güneyli demokratlar kölelik yanlısıydılar. Kuzeyli demokratlar köleliğe karşı çıkıyorlardı. Cumhuriyetçi Parti bu ortam içinde köleliğe karşı olarak kuruldu ve Cumhuriyetçi aday Abraham Lincoln başkan seçildi. Güneyliler savaşı kaybettikten sonra uzun bir süre kuzeyin baskısı altında yaşadılar. Bu döneme "Yeniden Yapılanma" denir. Baskı ortamı güneyde büyük bir tepki yarattı ve bu tepkiyi kendi çıkarına kullanan Demokrat Parti güneyde özellikle beyazlar arasında büyük bir destek buldu. 1929 yılında Los Santos Borsası'nda meydana gelen ani bir çöküntü Amerika'da 10 yıl süren bir ekonomik gerileme ve sıkıntı dönemini başlattı. Bu döneme "Büyük Buhran" (The Great Depression) adı verilir. Demokrat Partinin adayı Franklin D. Roosevelt bu dönemde başkanlığa seçildi ve ekonomik gerilemenin etkisini azaltmak için sosyal sigorta, işsizlik sigortası gibi alanlarda birçok reformlar yaptı. İşte bu dönemde Demokratik Partinin sosyal liberal çizgisi belirginleşmeye başladı. İç Savaş'tan beri Cumhuriyetçi Partiye oy veren siyah Amerikalılar Demokratik Partiye yönelmeye başladılar. İşçi sendikaları da Demokrat Partinin çalışanlara kazandırdığı hakların etkisiyle üyelerini Demokratik Partiye yönelttiler. ABD'nin güneyinde Demokratik Partinin sahip olduğu destek yavaş yavaş kaybolmaya başladı.
 

GÜNÜMÜZDE

Demokratik Partiden seçilen başkan Bill Clinton 90'lı yıllarda çok başarılı bir başkanlık dönemi yaşadı. Kalkınma oranı yükseldi. İşsizlik oranı düştü. Bütçe açığı kapatıldı. Amerikan ordusu dünya çapında sadece insancıl amaçlarla Bosna, Kosova gibi yerlerde müdahalelerde bulunmakla kaldı, Filistin-İsrail çatışmasında daha tarafsız bir tutum izledi. 2000'li yıllarda Demokratik Parti başkan adayları Al Gore (2000) ve John Kerry (2004) seçimleri kaybettiler. 11 Eylül 2001 Saldırısı'nın toplumda yarattığı olumsuz tepkinin de etkisiyle Amerika Birleşik Devletleri Cumhuriyetçi başkan George W. Bush'un önderliği altında daha saldırgan bir dış siyaset izlemeye başladı. Fakat 2005 yılından sonra Amerikan toplumunda George W. Bush'un Irak siyasetine karşı hoşnutsuzluk düzeyi artmaya başladı. 7 Kasım 2006 tarihindeki ara seçimlerde büyük bir zafer kazanan Demokratik Parti 12 yıldan sonra tekrar hem Senato, hem de Temsilciler Meclisi'nin çoğunluğunu ele geçirmeyi başardı. 4 Kasım 2008 tarihinde Demokratik Parti adayı Barack Obama'nın başkan seçilmesiyle (kendi 2 dönem başkanlık yapmıştır ve ABD'deki ilk siyahi başkandır) Demokratik Parti ABD'nin hem Yasama hem de Yürütme kollarını eline geçirmiş oldu. Ancak bu durum sadece 2 yıl sürdü. 2010 seçimlerinde Temsilciler Meclisi, 2014 seçimlerinde de Senato Cumhuriyetçilerin eline geçti. 2020'de düzenlenen seçimlerde hem Demokrat Parti adayı Joe Biden başkan seçilmiştir hem de Demokrat Parti Temsilciler Meclisi ve Kongre seçimlerinde çoğunluğu sağlamıştır. 2023 itibarıyla Demokratik Parti, Kongre'de egemen partidir.

İZLEDİĞİ ÇİZGİ

Genelde günümüzde Demokratik Parti siyah Amerikalılar, Katolikler, Yahudiler, göçmenler, kadınlar, azınlıklar ve yüksek eğitimli kişiler arasında destek bulmaktadır. İşverenlerin ve büyük firmaların karşısında işçilerin ve çalışan kesimin yanında yer alır. Kürtaj haklarının kısıtlanmasına karşı kesin bir tavır almıştır. Eşcinsellerin ve diğer azınlıkların haklarını savunan bir siyaset izler. Devletin gerektikçe vergileri artırarak, az gelirli yurttaşlara daha geniş olanaklar sağlaması yanlısıdır. Çevre kirliliğini önleme konusunda titizlik gösterir. Dış siyaset konusunda Cumhuriyetçi Parti'ye göre daha ılımlı bir tutum sergiler. Silah serbestliği kanununa sıcak bakmaz.

Liberaller

Sosyal liberaller (modern liberaller) Demokratik tabanın büyük bir bölümünü oluşturur. 2018 çıkış anketlerine göre, seçmenlerin %27'sini liberaller oluşturdu ve Amerikan liberallerinin %91'i Demokratik Parti'nin adayını tercih etti. Beyaz yakalı kolej eğitimli profesyoneller 1950'lere kadar çoğunlukla Cumhuriyetçiydi, ancak şimdi Demokratik Parti'nin hayati bir bileşenini oluşturuyorlar.

Liberallerin büyük çoğunluğu evrensel sağlık hizmetlerine doğru ilerlemeyi tercih ediyor ve birçoğu özellikle tek ödemeli bir sisteme nihai kademeli geçişi destekliyor. Çoğunluk ayrıca diplomasiyi askerî harekât, kök hücre araştırmaları, eşcinsel evliliğin yasallaştırılması, daha sıkı silah kontrolü ve çevre koruma yasalarının yanı sıra kürtaj haklarının korunmasına tercih ediyor. Liberaller, göçmenlerin yeni kültürlerini benimsemenin yanı sıra yerel kültürlerini korudukları bir sistem olan kültürel çoğulculuğu tercih ettiğinden, göç ve kültürel çeşitlilik olumlu kabul edilir. Kuzey Amerika Serbest Ticaret Anlaşması (NAFTA) ve kuruluşlar gibi serbest ticaret anlaşmaları konusunda bölünme eğilimindeler ve bazıları onları işçilerden ziyade şirketler için daha elverişli görüyor. Çoğu liberal, artan askeri harcamalara ve kilise ile devletin karıştırılmasına karşı çıkıyor.

Bu ideolojik grup, geleneksel örgütlü emek tabanından farklıdır. Pew Araştırma Merkezi'ne göre, %41'lik çoğunluk kitlesel varlıklı hanelerde yaşıyordu ve %49'u üniversite mezunuydu, bu da herhangi bir tipografik grubun en yüksek rakamıydı. Aynı zamanda 1990'ların sonu ve 2000'lerin başı arasında en hızlı büyüyen tipolojik gruptu. Liberaller, akademinin çoğunu ve profesyonel sınıfın büyük bir bölümünü içerir.
 

Maliye politikası

Demokratlar, en zengin Amerikalıların en yüksek vergiyi ödemesini sağlayarak daha fazla hizmet sunmak ve ekonomik eşitsizliği azaltmak için daha ilerici bir vergi yapısını destekliyorlar. Sosyal Güvenlik, Medicare ve Medicaid gibi sosyal hizmetlerin kesilmesine karşı çıkıyorlar, buna inanarak verimliliğe ve sosyal adalete zarar verebilir. Demokratlar, sosyal hizmetlerin parasal ve parasal olmayan açılardan faydalarının daha üretken bir işgücü ve kültürlü nüfus olduğuna inanıyor ve bunun faydalarının, özellikle en çok kazananlar üzerindeki düşük vergilerden veya kesintilerden elde edilebilecek herhangi bir faydadan daha büyük olduğuna inanıyor. sosyal hizmetlere. Ayrıca Demokratlar, sosyal hizmetleri, ekonomik fırsatlardan türetilen pozitif özgürlük, özgürlük sağlamak için gerekli görüyorlar. Demokratların liderliğindeki Temsilciler Meclisi, 110. Kongre'nin başlangıcında PAYGO (kullandıkça öde) bütçe kuralını eski haline getirdi.
 

Asgari ücret

Demokratik Parti asgari ücretin yükseltilmesinden yanadır. 2007'nin Adil Asgari Ücret Yasası, 110. Kongre sırasında Demokratların gündeminin erken bir bileşeniydi. 2006'da Demokratlar, asgari ücreti artırmak için altı eyalet oylama girişimini desteklediler ve altı girişimin tümü geçti.

2017'de Senato Demokratları, 2024 yılına kadar asgari ücreti saatte 15 ABD Dolarına çıkaracak Ücreti Artırma Yasasını çıkardı. 2021'de Demokrat başkan Joe Biden, 2025 yılına kadar asgari ücreti 15 ABD Dolarına çıkarmayı önerdi. Çeşitli eyaletler bir demokratik (örn. California, Connecticut), Ekonomi Politikası Enstitüsü Asgari Ücret İzleyici'de görüldüğü gibi, bu tarihten önce bir asgari ücret belirlemeye karar verdiler.
 

Sağlık hizmeti

Demokratlar "uygun fiyatlı ve kaliteli sağlık hizmeti" çağrısında bulunuyor ve artan sağlık maliyetlerini ele almak için çeşitli biçimlerde evrensel sağlık hizmetlerine doğru ilerlemeyi destekliyor. Bazı Demokratik politikacılar, tek ödemeli bir programı veya Herkes için Medicare'i tercih ederken, diğerleri bir kamu sağlık sigortası seçeneği oluşturmayı tercih ediyor.
 

23 Mart 2010'da Başkan Barack Obama tarafından yasalaştırılan Hasta Koruma ve Uygun Fiyatlı Bakım Yasası, evrensel sağlık hizmetleri için en önemli itici güçlerden biri olmuştur. Aralık 2019 itibarıyla, 20 milyondan fazla Amerikalı, Uygun Bakım Yasası kapsamında sağlık sigortası kazandı.
 

Eğitim

Demokratlar, okul standartlarını yükselterek ve Head Start programında reform yaparak halk eğitimini iyileştirmeyi tercih ediyor. Ayrıca, sözleşmeli okullar da dahil olmak üzere, evrensel anaokulunu ve ilköğretime erişimi genişletmeyi desteklerler. Öğrenci kredisi borcunun ele alınması ve üniversite harçlarının düşürülmesi için reform yapılması çağrısında bulunuyorlar. Diğer öneriler arasında, harçsız devlet üniversiteleri ve standartlaştırılmış test reformu yer almaktadır. Demokratların uzun vadeli amacı, uygun olan her Amerikalı öğrenciye açık olacak, düşük öğrenim ücretleriyle (Avrupa ve Kanada'nın çoğunda olduğu gibi) kamu tarafından finanse edilen kolej eğitimine sahip olmak. Alternatif olarak, Pell Hibeleri ve üniversite öğrenim vergisi kesintileri gibi öğrenci mali yardımları için devlet finansmanını artırarak orta öğretim sonrası eğitime erişimi genişletmeyi teşvik ederler
 

Çevre

Demokratlar, hükûmetin çevreyi koruması ve çevrecilik geçmişine sahip olması gerektiğine inanıyor. Daha yakın yıllarda, bu duruş, daha iyi bir ekonomi, daha fazla ulusal güvenlik ve genel çevresel faydaların temeli olarak yenilenebilir enerji üretimini vurgulamıştır. Demokratik Parti'nin çevre düzenlemelerini ve yenilenebilir enerjiyi destekleyen politikaları destekleme olasılığı Cumhuriyetçi Parti'den önemli ölçüde daha fazladır.

Demokratik Parti ayrıca koruma alanlarının genişletilmesinden yanadır ve otoyol ve havaalanlarındaki tıkanıklığı gidermek ve hava kalitesini ve ekonomiyi iyileştirmek için açık alan ve demiryolu seyahatini teşvik eder, çünkü toplulukların, çevresel çıkarların ve hükûmetin korumak için birlikte çalışması gerektiğine inanır. kaynakları yerel ekonomilerin canlılığını sağlarken. Bir zamanlar Amerikalılar ekonomi ve çevre arasında bir seçim yapmak zorunda olduklarına inandırıldılar. Artık bunun yanlış bir seçim olduğunu biliyorlar".
 

Demokratik Parti'nin en önde gelen çevresel kaygısı iklim değişikliğidir. Demokratlar, özellikle eski Başkan Yardımcısı Al Gore, sera gazlarının katı bir şekilde düzenlenmesi için baskı yaptılar. 15 Ekim 2007'de Gore, insan yapımı iklim değişikliği hakkında daha fazla bilgi oluşturma ve buna karşı koymak için gereken önlemlerin temellerini atma çabaları nedeniyle Nobel Barış Ödülü'nü kazandı.
 

Yenilenebilir enerji ve fosil yakıtlar

Demokratlar, karbon kirliliğini azaltmak amacıyla rüzgar ve güneş enerjisi çiftlikleri de dahil olmak üzere artan yerel yenilenebilir enerji gelişimini desteklediler. Partinin platformu, enerjiden bağımsız olma arzusuyla, temiz enerji, doğal gaz ve yerli petrolü içeren "yukarıdakilerin tümü" bir enerji politikası çağrısında bulunuyor. fosil yakıtlara uzun vadeli bağımlılığı azaltma politikası. Ayrıca parti, hava kirliliğini önlemek için daha katı yakıt emisyon standartlarını desteklemektedir.
 

Ticaret anlaşmaları

Birçok Demokrat, uluslararası ticaret anlaşmaları konusunda adil ticaret politikalarını destekliyor ve partideki bazıları son yıllarda serbest ticareti desteklemeye başladı. 1990'larda, Clinton yönetimi ve bir dizi önde gelen Demokrat, Kuzey Amerika Serbest Ticaret Anlaşması (NAFTA) gibi bir dizi anlaşmayı zorladı. O zamandan beri, partinin serbest ticaretten uzaklaşması, Orta Amerika Serbest Ticaret Anlaşması (CAFTA) oylamasında, 15 Temsilciler Meclisi Demokratının anlaşmaya oy vermesi ve 187 ret oyu ile belirgin hale geldi.
 

Sosyal konular

Modern Demokratik Parti, sosyal eşitliği ve fırsat eşitliğini vurgular. Demokratlar, LGBT hakları da dahil olmak üzere oy haklarını ve azınlık haklarını desteklemektedir. Parti, ilk kez ayrımcılığı yasaklayan 1964 tarihli Sivil Haklar Yasasını savundu. Carmines ve Stimson, "Demokratik Parti ırksal liberalizmi benimsedi ve ırk ayrımcılığını sona erdirmek için federal sorumluluk üstlendi" yazdı.

Partideki ideolojik sosyal unsurlar arasında kültürel liberalizm, sivil özgürlükçülük ve feminizm yer alır. Bazı Demokratik sosyal politikalar, göçmenlik reformu, seçim reformu ve kadınların üreme haklarıdır.
 

Eşit fırsatlar

Demokratik Parti, cinsiyet, yaş, ırk, etnik köken, cinsel yönelim, cinsel kimlik, din, inanç veya ulusal köken ne olursa olsun tüm Amerikalılar için fırsat eşitliğini destekler. Birçok Demokrat, bu hedefi ilerletmek için olumlu eylem programlarını desteklemektedir. Demokratlar ayrıca, fiziksel veya zihinsel engelliliğe dayalı insanlara karşı ayrımcılığı yasaklayan Engelli Amerikalılar Yasasını güçlü bir şekilde desteklemektedir. Bu nedenle, Demokratlar, yasa haline gelen bir engelli hakları genişlemesi olan 2008 ADA Değişiklik Yasasını da zorladı.

Demokrat başkanlar

2021 yılı itibarıyla toplam 16 Demokrat başkan var.

#	Ad (ömrü)	Vesika	Durum	Başkanlık başlangıç tarihi	Başkanlık bitiş tarihi	Ofiste geçirilen süre
7	Andrew Jackson (1767–1845)		Tenessee	4 Mart 1829	4 Mart 1837	8 yıl, 0 gün
8	Martin Van Buren (1782–1862)		New York	4 Mart 1837	4 Mart 1841	4 yıl, 0 gün
11	James K. Polk (1795–1849)		Tenessee	4 Mart 1845	4 Mart 1849	4 yıl, 0 gün
14	Franklin Pierce (1804–1869)		New Hampshire	4 Mart 1853	4 Mart 1857	4 yıl, 0 gün
15	James Buchanan (1791–1868)		Pensilvanya	4 Mart 1857	4 Mart 1861	4 yıl, 0 gün
17	Andrew Johnson (1808–1875)		Tenessee	15 Nisan 1865 [c]	4 Mart 1869	3 yıl 323 gün
22	Grover Cleveland (1837–1908)		New York	4 Mart 1885	4 Mart 1889	8 yıl, 0 gün
24				4 Mart 1893	4 Mart 1897
28	Woodrow Wilson (1856–1924)		New Jersey	4 Mart 1913	4 Mart 1921	8 yıl, 0 gün
32	Franklin D.Roosevelt (1882–1945)		New York	4 Mart 1933	12 Nisan 1945	12 yıl, 39 gün
33	Harry S. Truman (1884–1972)		Missouri	12 Nisan 1945	20 Ocak 1953	7 yıl 283 gün
35	John F.Kennedy (1917–1963)		Massachusetts	20 Ocak 1961	22 Kasım 1963	2 yıl 306 gün
36	Lyndon B. Johnson (1908–1973)		Teksas	22 Kasım 1963	20 Ocak 1969	5 yıl, 59 gün
39	Jimmy Carter (1924 doğumlu)		Georgia	20 Ocak 1977	20 Ocak 1981	4 yıl, 0 gün
42	Bill Clinton'ın (1946 doğumlu)		Arkansas	20 Ocak 1993	20 Ocak 2001	8 yıl, 0 gün
44	Barack Obama (1961 doğumlu)		Illinois	20 Ocak 2009	20 Ocak 2017	8 yıl, 0 gün
46	Joe Biden (1942 doğumlu)		Delaware	20 Ocak 2021	Görevli	3 yıl, 142 gün